مروری بر پیل سوختی از گذشته تا حال
در سال 1839ویلیام گرو فزیكدان و روزنامه نگار برجسته انگلیسی، اصول كار پیل سوختی را كشف كرد. گرو چهار پیل بزرگ كه هر كدام دارای ظرفی محتوی هیدروژن و اكسیژن بودند را برای تولید الكتریسیته بكار برد. الكتریسیته حاصل،آب را در یك ظرف كوچكتر به اكسیژن و هیدروژن تبدیل می كرد.
اما سابقه تولید پیل سوختی به سال 1889 بر می گردد كه اولین پیل سوختی توسط لودویك مند و چارلزلنجر ساخته شد. در اوایل قرن بیستم تلاش هایی در جهت توسعه پیل سوختی صورت گرفت. در سال 1955 پیل سوختی قلیلیی 5كیلو واتی ساخته شد.
از سال 1960 سازمان فضایی آمریكا(ناسا) از پیل مزبور در سفینه های جیمینی و آپولو جهت تولید الكتریسیته و تهیه آب مورد نیاز فضا نوردان استفاده كرد. در طی دهه 70 فن آوری پیل سوختی در وسایل خانگی و خودرو بكار گرفته شد. اولین خودروی مجهز به پیل سوختی حدود سال 1970 توسط شركت جنرال موتورز آمریكا ساخته شد. با سرمایه گذاری جدی وزارت انرژی آمریكا از زمان جنگ خلیج فارس و نیز سرمایه گذاری این وزارتخانه از سال 1990 فن آوری پیل سوختی توسعه چشمگیری پیدا كرده است.
از دهه 80 به بعد شركت بالارد در كانادا تحت حمایت دولت با انجام پروژه ساخت زیر دریایی كه در آن از پیل شوختی استفاده می شد به عنوان پیشرو این صنعت،در دنیا معرفی شد.
هواپیمای پیل سوختی ناسا در سال 2000 با نیروی محركه دوگانه باتری خورشیدی و پیل سوختی مورد بهره برداری قرار گرفت. این هواپیما توان پرواز طولانی(شش ماه) و بدون وقفه را دارد و با حركت مستمر خود در یك منطقه از آسمان در سیستم های مخابراتی، جاسوسی و امداد رسانی(در حوادث طبیعی) كاربرد وسیعی پیدا كدده است.
امتیازات ویژه پیل سوختی جهت كاربرد نظامی:
1- كم بودن علایم راداری
2- كم بودن علایم قابل شناسایی در میدان جنگ
3- قابل حمل و سبك بودن
4- چگالی انرژی بالا
5- توان بالا
6- تابش های گرمایی پایین
7- افزایش امنیت انرژی الكتریكی مورد استفاده به واسطه به كار بردن مولد ها در محل