یکی از مسائل مهمی که در مبحث نت مطرح است، تعیین مطلوب ترین دوره ی فعالیت های نت پیشگیرانه است.

Using MTBF to Determine Maintenance Interval Frequency Is Wrong
بکارگیری شاخص متوسط زمان بین دو خرابی جهت تعیین دوره مطلوب فعالیت های نت اشتباه است.

جمع آوری اطلاعات خرابی های رخ داده برای محاسبه زمان متوسط بین ازکارافتادگی (MTBF) جهت تعیین دوره زمانی دقیق فعالیتهای نت اشتباه است و نباید بکار گرفته شود. زمان متوسط خرابی  شاخصی در مبحث قابلیت اطمینان می باشد و نشان دهنده متوسط زمانی است که بین دو شکست تجهیز در فواصل کارکرد رخ می دهد.

شکست ها غالباً به دو دسته تقسیم می شوند، آنهایی که در اثر پایان عمر مفید رخ می دهند و آنهایی که در اثر اتفاق و حادثه رخ می دهند. معمولاً پایان عمر مفید تنها حدود 20% علل از کارافتادگی های اضطراری بوده و 80% و حتی بیشتر  به اتفاقات و شکست های تصادفی مربوط می گردد.

برای ازکارافتادگی های ناشی از طول عمر،MTBF  بکار نمی رود و ترجیحاً محاسبه دوره عمر مفید جهت تعیین دوره زمانی مطلوب فعالیتهای نت کارایی بیشتری داشته و باعث جلوگیری از شکست خواهد شد.

اینجا نکته ای که وجود دارد که قطعات و اجزاء دستگاه به تنهایی دارای طول عمری متفاوت می باشند. با کارکرد دستگاه، عمر قطعات رو به افزایش گذاشته و احتمال شکست و خرابی بیشتر می شود.

محاسبه ها باید بر اساس عمرمفید اجزاء دستگاه صورت گرفته و با نصب و کارکرد دستگاه، احتمال شکست اجزاء بر اساس دوره عمر مفید آنها تعیین گردد.

این مساله کاملاً از متوسط زمان خرابی دستگاه متفاوت است.MTBF  در اصل معرف میانگن مجموعه کل اجزاء دستگاه در مدت زمان کارکرد آن است.

اگر قصد داریم از شکست و خرابی پیشگیری کنیم و برای این منظور می خواهیم از روشهای متداول و سنتی نت پیشگیرانه بهره بگیریم، می بایست بر اساس محاسبه طول عمر اجزاء دستگاه و بر اساس سررسید پایان عمر آنها عمل نماییم و نه بر اساس MTBF.

استفاده از شاخص  MTBF  برای تعیین دوره مطلوب فعالیتهای نت باعث خواهد شد تا 50% خرابی ها پیش از سررسید دوره فعالیت نت برنامه ریزی شده رخ دهند و علاوه بر آن تقریباً در 50% موارد فعالیتهای نت برای اجزایی بکار گرفته خواهد شد که سر رسید واقعی آنها فرا نرسیده است.قطعاً چنین روشی و برنامه نت بر این مبنا صحیح و اثربخش نخواهد بود. بنابراین MTBF  معیار خوبی برای تعیین دوره مطلوب فعالیتهای نت نبوده و محاسبه عمر مفید “Useful life”  پیشنهاد می گردد.

اما شکست های تصادفی که پهنه گسترده ای از خرابی ها را شامل می شوند، تمام اجزاء دستگاه را شامل می شوند.برای نمونه دستگاهی را در نظر می گیریم و در هر خرابی، زمان کارکرد را ثبت می کنیم.پس از اولین تاریخی که دستگاه بهره برداری شد دستگاه پس از 4 سال دچار شکست می شود، دومین شکست  6 سال بعد رخ می دهد و سومی پس از 2 سال.(4=3/12=3/2+6+4)

با این حساب می فهمیم که بطور میانگین هر چهار سال یکبار این تجهیز دچار خرابی شکست شده است.

به هرحال ما نمی توانیم بفهمیم که دقیقاً دستگاه در دفعه بعدی چه زمانی از کار می افتد. بنابراین قادر بنخواهیم بود تا حادثه را بر اساس روشهای سنتی نت ( اورهال و نت مبتنی بر تعویض )مدیریت صحیح نماییم.

بنابراین در اینجا هم آگاهی از زمان باقی مانده  طول عمر اجزاء و قظعات دستگاه پیش از ازکارافتادن آن  اهمیت زیادی می یابد.

بعبارت دیگر، اهمیت دانستن آنکه یک قطعه با چه سرعتی از کارکرد مطلوب به کارکرد نامطلوب نزدیک می شود. این شاخص مرتبط می شود به تشخیص و محاسبه فاصله زمانی کارکرد تا شکست قطعه و یا (P-F) دوره ای که قطعه قابلیت بالقوه شکست را در پیدا می کند.

اگر مدت زمان کارکرد تجهیز از آخرین خرابی تا رخداد بعدی 4 ماه باشد، بازرسی های نت باید در دوره هایی کمتر از 4 ماه صورت پذیرند تا تنزیل کارکرد تجهیز از وضعیت مطلوب تشخیص داده شود.از یکسو در بازرسی انجام شده و هنگام بازخورد نتایج آن باید زمان کافی جهت تدارک فعالیتهای اصلاحی و تعمیرات را در نظر داشت.بنابراین در این مورد دوره زمانی بازرسی پیشگیرانه بصورت دوماهه برنامه ریزی می گردد.این برنامه ریزی به ما اطمینان خواهد داد که در طول بهره برداری از دستگاه، شکست و خرابی اضطراری نخواهیم داشت.همچنین می توانیم برای تعمیرات اصلاحی در فاصله زمانی دوماهه بر این اساس برنامه ریزی کنیم.

پیشگیری از شکست و خرابی مستلزم استفاده از روشهای نگهداری و تعمیرات بر اساس وضعیت (Condition base maintenace)  و بازرسی های دوره ای و ابزارهای خاص آن (روشهای عیب یابی،تکنیکهای بررسی شرائط فنی، مشاهدات بصری و تکنولوژی و متد نت پیشگویانه) می باشد.

بر اساس تجربه بیان می شود که برای هر دسته از تجهیزاتی به ارزش یک میلیون دلار می بایست در 150 نقطه بازرسی cm و مانیتورینگ وضعیت صورت پذیرد.

جمع آوری و آنالیز اطلاعات وضعیت مانیتور شده به منظور پیش بینی شکست و خرابی برای تجهیزاتی با ارزش بالا بدون بکارگیری نرم افزارهای قابلیت اطمینان ممکن نخواهد بود.

نرم افزار قابلیت اطمینانی که شما انتخاب می کنید می بایست قادر باشد:

·     اطلاعات و دیتای وضعیت تجهیز را از کنترل کننده ها، سنسورها و حسگرها و محاسبه گرها و نیز از تاریخچه سوابق تجهیز و از بازخوردهای نت پیشگویانه (pdm) و از نتایج بازرسی های دیگر جمع آوری نماید.

·     توانایی در استفاده منفرد و یا چندگانه از اصلاعات ثبت شده جهت آنالیزها، تعیین نتایج کاربردی و برآوردی درست از وضعیت سلامت تجهیز.

·     قادر باشد نتایج آنالیزها و محاسبات را بصورت خودکار هدایت نموده و بکار گیرد.

·     نتایج را بصورت آلارم و اخطارها بروز دهد و نیز آنها را بصورت گراف و نمودار عرضه دارد

·     و نیز خرابی بالقوه را تشخیص داده و فعالیت اصلاحی مناسب را سفارش کند.

باز نشر:
www.smsm.ir
سایت مرجع مهندسی ایران

نوشتار های پیشنهادی:
آب بندها (waterstop)  
انفجار هسته ای - Nuclear explosion - 
یك سیستم مدیریت محتوا (cms) چیست؟ - What is the Content Management System - 
آفت سن گندم - 
معرفی وب سایتهای آموزش زبان انگلیسی - Websites in English Education - 
زیر دریایی تایفون (آکولا) - Submarine Typhoon - 
معرفی اسلحه ی سازمانی آمریکا - Introduced Corporate America weapons - M16 - 
ناو هواپیمابر - Aircraft carrier - 
آشنایی با دانشگاه صنعتی امیرکبیر - Amirkabir University of Technology - 
موشک ضد زره نسل اول Anti-armor missiles: 3AT sager - 3AT sager - 
برنامه‌ریزی و مدیریت استراتژیك - Planning and Strategic management - 
معرفی تكنولوژی سوپرآلیاژ و میزان كاربرد آن در جهان و ایران - Super-alloy technology - 
مدیریت مصرف انرژی - Energy Consumption Management - 
فنون عکاسی از ماکت – بخش دوم - Photography Techniques of Replica - 

نوع مطلب : علم نگهداری و تعمیرات
نوشته شده در یکشنبه ۲۱ آبان ۱۳۹۱ توسط SMSM |           |